De deurbel gaat; een collecte. Je geeft wat geld, collectant tevreden en jij hebt wéér aan een goed doel gegeven. Of je loopt over straat en je wordt gevraagd om een goed doel te steunen met een maandelijkse bijdrage. Misschien doe je dat wel. Voor 5 of misschien zelfs wel 10 euro per maand. Ondertussen vraag je je af hoeveel de directeur van die organisatie verdient of hoe die medewerker die jou over de streep heeft getrokken wordt betaald.
Leuk, yes, wat zijn ‘wij’ goed! Wat voelt dat enorm fijn. Waarom geven we eigenlijk aan dat goede doel? Zijn we gewoon overgehaald door de jongen of meisje die ons vroeg te doneren en konden we geen nee zeggen. Zijn we echt zo betrokken met dat goede doel, voelen we daar echt compassie bij en vinden we dat het gesteund moet worden? Of is het eigenlijk het afkopen van schuldgevoel over ‘onze’ rijkdom?
Welke motivatie er ook achter schuil gaat, voor het merendeel van de Nederlanders zijn het slechts kruimels die je van de tafel veegt. Of je nu geeft of niet, het is niet een kwestie van niet kunnen maar de vraag of je het de betreffende organisatie gunt om die kruimels op te rapen.
Welnu dat is wel makkelijk geven. Het is vooral makkelijk geven als je zoveel hebt – of zo weinig geeft – dat je naderhand, of aan het eind van de maand niet eens voelt dat je iets hebt gegeven. Dat is makkelijk geven! Een win-win situatie noemen we dit tegenwoordig.
Maar wat geef ik eigenlijk als ik zelf niet eens voel dat ik iets heb gegeven? Kun je wel spreken van geven als het jezelf niets doet, als je het niet voelt.
Als een kind leert delen ontdekt het al snel de meest eenvoudige methode van ‘delen’; Je geeft het vriendje of vriendinnetje gewoon iets waar jezelf toch niet mee wil spelen zodat je zelf zonder ongemak door kan spelen met je eigen favoriete speelgoed. Zo deel je zonder dat je het jezelf iets kost. Geven en delen, ze liggen zo dicht bij elkaar.
Geven, of delen, moet je dus voelen, anders telt het niet echt. Maar ben ik bereid om zoveel te geven dat ik het voel? Zoveel dat het echt, minimaal een beetje, pijn doet. Want dat is pas echt geven.